Pijnklachten zeggen iets over je emoties

,

Pijnklachten zeggen iets over je emoties

Als je rondloopt met pijnklachten, soms zelf chronisch geworden door de jaren heen…is dat dan iets waar je mee moet leren leven of kun je ook op een andere manier naar deze klacht(en) kijken? Ken je dat, wanneer je opstaat met hoofdpijn? Of dat je vaak stijve spieren hebt, bijvoorbeeld bij het opstaan in de ochtend? Een steekje hier, een pijntje daar. We zijn er een meester in geworden om dit soort signalen te negeren.

Communiceren met je lijf

Heb je er wel eens over nagedacht dat jouw lijf met jou probeert te communiceren? In feite vertelt elk pijntje je iets over je emoties. Laten we eens bekijken hoe je emoties jouw aandacht proberen te trekken met behulp van emoji’s.

  1. He…hallo….ik wil je niet storen….maar eh….er speelt iets bij je. Er zit iets in de weg..een bepaald gevoel. Hallo? Luister je?
  2. Oei…er wordt nog steeds niet geluisterd? Zou ze het echt niet voelen wat er zit?   Ik hou het bijna niet meer vol!
  3. Nu is het genoeg! Als je niet luisteren wil, dan moet je maar voelen!

En vervolgens gaat je lijf aan de slag, door pijnsignalen af te geven, op welke manier dan ook.

Vertaling pijnklacht naar onderliggende emotie

Ik geef je graag enkele voorbeelden wat pijnklachten jou willen vertellen. De lijst is eindeloos overigens…ik beschrijf er nu een aantal die vaak voorkomen. Blaasontsteking: angst om oude ideeën los te laten, innerlijke kwaadheid. Bronchitis: inwendige kwaadheid en onmacht. Je vindt het moeilijk om dit te uiten. Hoofdpijn: piekeren, kopzorgen en zelftwijfel. Je maalt over problemen. Keelpijn: Niet voor jezelf durven spreken. Willen maar niet durven opkomen voor jezelf. Maagproblemen: Wat kan je niet ‘verteren’, wat ligt je zwaar op de maag? Hoe ga je om met nieuwe indrukken, ben je bang voor het onbekende, het nieuwe? Je kropt een hoop spanning en emoties op. Ik vind het altijd erg interessant om mijn klachten vanuit deze hoek te bekijken. Soms is het zelfs zo dat puur door het lezen van de onderliggende betekenis, de klacht verdwijnt! Het is maar net of het kwartje op dat moment valt of niet. Maar belangrijk blijft, als we weer even teruggaan naar de emoji’s: laten we ons best doen om al in de eerste fase iets te doen met onze emoties, zodat dat lijf gewoon mag functioneren zoals het bedoeld is, zonder klachten!

Hulp nodig?

Gewend om je eigen ‘boontjes’ te doppen, je eigen issues op te lossen? Dat is vaak best lastig. Weet dat je zelf je grootste saboteur kunt zijn. Jouw hoofd vertelt je vaak iets anders, waardoor je het inzicht in het waarom simpelweg kunt missen. Je kunt nog zo goed ‘weten’ waar iets vandaan komt, maar het werkelijk doorvoelen en loslaten is iets anders. Durf je het aan verder te kijken en eindelijk iets te doen aan jouw klacht? Maak dan eens een afspraak voor een (telefonisch) kennismakingsgesprek. Zó ingepland en je weet direct wat ik voor je kan doen! Maak hier je afspraak, ik spreek je graag!

Minder stress en meer rust door het gebruik van één woord

,

Je hoofd….een plek waar het bijna nooit rustig is. Waar we altijd gedachten hebben en (wanneer die gedachten maar blijven doorrazen) waar vervolgens ook stress ontstaat. Door bijvoorbeeld extra werkdruk, door onzekerheid of je je baan nog wel kunt behouden. Of thuis moeten werken terwijl je ook je kinderen wilt helpen met school. Je ervaart angst voor wat er gebeurt in de wereld en wat je leest in de krant en ziet op televisie. Of stress over financiën: ‘Hoe moet dat straks als….., ‘Wat als we niet meer….’

 

Een volle harde schijf

Jouw hoofd vind het allemaal prima, het lijkt een harde schijf die nooit vol raakt. Kom maar door met al die informatie, de oordelen, de nieuwsberichten, alles om je heen. Maar het tegendeel is waar. De kans is groot dat die harde schijf al heel lang overvol is en je het wellicht niet eens merkt. We zijn zo gewend om op een zelfde manier te functioneren: dat is eigenlijk vooral met ons hoofd, om zo alle prikkels te proberen in een vakje te stoppen.

En al die prikkels zullen zeker niet minder worden als jij daar niets aan doet. Nu zul je misschien denken: ‘Ik kan daar toch niets aan doen?’

Nou, zeker wel! Want uiteindelijk zijn het ‘alleen maar’ gedachten, overtuigingen, analyses…en die gaan helemaal niet over JOU. Jij bent niet je gedachten, al lijkt dat soms van wel (ik weet er alles van).

 

Eén woord om uit de situatie te stappen

In mijn prakijk maak ik met veel succes gebruik van slechts één woord om dat hoofd even op stil te zetten. Ik geef het ook bijna altijd mee als ‘huiswerk’ voor de na sessies. Gebruik dit woord en je stapt per direct uit de situatie.

 

Een voorbeeld: Stel: je hebt een telefoongesprek met een familielid. Het gesprek gaat over een voorgestelde familiedag. Er ontstaat discussie of iedereen uitgenodigd moet worden of slechts een deel van de familie. Want ome Dirk is toch altijd zo vervelend en wil niks en tante Beppie is zo negatief over tante Truus. Voor je het weet, zit je gestrest aan de telefoon, met verheven stem…proberen je gelijk te halen. Uiteindelijk wordt het gesprek boos beëindigd omdat je het gevoel hebt dat er niet naar je geluisterd wordt.

 

In plaats van gestrest, overstuur, boos of wat dan ook te raken, zeg je simpelweg tegen jezelf:’ Wat INTERESSANT dat ik hier zo gestrest/overstuur/boos van raak.

Dit woord INTERESSANT is geweldig! Want wat doet het? Het zorgt ervoor dat je direct uit de situatie stapt, je staat als het ware naast jezelf met je handen over elkaar te kijken hoe je op die situatie reageert. Ik heb zelfs al eens meegemaakt dat ik moest lachen om een bepaalde situatie waar ik midden in zat. En wég was de lading! En kon ik het direct ook loslaten.

 

Je kunt het ook in deze huidige, onrustige en onzekere tijd goed gebruiken om je bijvoorbeeld minder druk te maken over de berichten die je leest in de krant of die je op televisie ziet. ‘Wat interessant dat ik me zo druk maak over dit bericht/deze boodschap/deze politieke actie.”

Het betekent overigens NIET dat je hierdoor een ongevoelig persoon wordt die het niets kan schelen wat er in de wereld en je nabije omgeving gebeurt. Nee, het zorgt er alleen voor dat je er niet in meegezogen wordt, dat het je minder raakt. Dat je beter in je eigen energie kunt blijven. En vanuit je eigen rustige energie de betrokkenheid kunt voelen. Begrijp je het verschil?

 

Probeer het eens uit en laat me weten wat het woord interessant voor jou doet!

 

 

Hoe kom je van je stress af?

,

Een woord wat niet meer weg te denken is in onze maatschappij: STRESS!

Stress betekent niets anders dan spanning of druk. En spanning of druk heb je ook nodig om te kunnen functioneren. Dit noemen we ‘gezonde stress’. Denk maar aan het maken van een examen, een voeren van een sollicitatiegesprek of een andere spannende gebeurtenis. Het zorgt als het ware voor concentratie en alertheid. Je bloeddruk en je hartslag stijgt, je ademhaling versnelt..je bent klaar voor actie. En zodra de gebeurtenis voorbij is, zakt die spanning weer weg. En gezonde stress is over het algemeen kortdurend. Even een piek…daarna zakt het af.

Langdurige stress

Bij langdurige stress spelen vaak emotionele situaties een rol. Stel je komt in een scheiding terecht of raakt werkloos. Maar bijvoorbeeld een drukke baan met deadlines die je moet halen, heeft hetzelfde effect op je. Dan sta je op met spanning en je gaat ermee naar bed. Je lichaam blijft daarmee steeds in de actiestand.

En heb je dat dan direct in de gaten? Nee joh! Een voorbeeld: Ooit had ik een baan waarbij de stress me om de oren vloog. Veel drukte, lastige samenwerkingen, tel daarbij op een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en voila….stress! Wat deed ik vervolgens? Ik ging mezelf vertellen dat het wel meeviel! Herken je dat? ‘Ach, het is maar werk’. ‘Zo vreselijk is het nou ook weer niet allemaal’. ‘Ik moet me niet zo druk maken’  of ‘Ik moet me niet zo aanstellen’. En zo functioneer je dan een tijd. Tot het bijna normaal gaat voelen, die stress. 

Circa 1,4 miljoen mensen in Nederland ervaren stress/burn-out verschijnselen. Waarbij twee keer zoveel vrouwen als mannen.

En dit soort langdurige stress gaat dan op een gegeven moment een burn-out heten. Je lijf en je hoofd kunnen het niet meer aan, het is teveel. Die zeggen STOP.

Waarom heb ik stress?

Nu wordt het interessant, want waarom ervaart de één heel veel stress en de ander bijna niet? Dat heeft erg veel te maken met jouw jeugd, echt waar!

Wanneer ik werk met mensen die stress ervaren, ga ik niet in op de stress op hun werk of andersoortige huidige stress. Ik ga vooral kijken wat eraan vooraf ging, wanneer je voor de eerste keer die spanning hebt ervaren.

Een voorbeeld: als kind van 8 ben je verhuisd. Van een plek waar je je fijn en veilig voelde naar een grote stad. Een nieuwe school, zonder al je vriendjes en vriendinnetjes. Je voelde veel stress bij jezelf én je ouders; de drukte, spanning rondom een nieuwe baan voor papa en jij? Jij deed maar gewoon wat er van je verwacht werd: je hield je rustig, stelde niet teveel vragen, probeerde in te voegen in die nieuwe wereld waar je terecht kwam. Maar spanning zat er wel bij je, zowel van jezelf als van je ouders. Je kon er niets mee, er was geen ruimte om aandacht te geven aan je gevoel. 

En dat gevoel van vroeger zit er nog als je volwassen wordt. En kan ineens weer omhoog schieten wanneer er iets in je leven gebeurt wat refereert aan die gevoelens die je toen hebt ervaren. Een vaag gevoel van je alleen voelen als het bijvoorbeeld minder goed klikt met collega’s. Het gefocust zijn op anderen om te ‘scannen’ hoe het met ze gaat; moet je jezelf weer aanpassen of kun je ‘gewoon’ jezelf zijn? En onderschat de overgenomen spanning van vader/moeder en misschien nog verder terug (want wie weet welke spanning opa bij zich droeg wat jij hebt gevoeld) niet. 

Tel dit allemaal bij elkaar op en voila…daar is de spanning die je niet kunt plaatsen. Je voelt je niet heel fijn meer met jezelf en de issues stapelen zich op. 

Een simpele oefening

Graag help ik je op weg om jouw stresspatroon beter in kaart te brengen. En dat gaat op een simpele manier, namelijk met papier!

  • Zou je inzicht willen krijgen in jouw eigen stressverleden?
  • Door middel van een oefening in stapjes precies gaan voelen waar de stress bij jou nou eigenlijk over gaat?
  • Erachter komen wat de werkelijke belasting is?
  • Voelen hoe lang je die spanning al bij je hebt?
  • Laat je verrassen: het is meestal niet je baan, je scheiding, je verhuizing. 

Vraag de oefening hier aan, helemaal gratis en voor niets!

Samen

,

Al eerder schreef ik over mijn ‘minder fijne’ verhouding met ziekenhuizen en medicatie. Voor mij legt medicatie slechts een laagje over de klacht, maar verdwijnt deze niet. De oorzaak wordt met medicatie niet aangepakt. Enkele weken geleden kreeg ik helaas weer volop te maken met medicatie en de gang van zaken in een ziekenhuis…

Zoonlief kwam voor de tweede keer (de eerste keer was drie jaar geleden)  in het ziekenhuis terecht wegens benauwdheid.  Hij had zelf weinig last van wat hem overkwam (er was tenslotte een bubbelbad, een x-box in een buurt en daarbij 24/7 aandacht van mama en lieve vrienden en familie).

Voor mij was het andere koek. Naast de ongelooflijke zorgen over mijn kind, angst, onmacht, voelde ik ook weer die strijd in me opkomen naar aanleiding van de protocollen die men standaard volgt bij klachten. En heus…ik begrijp dat medicatie in dit geval ook echt nodig was om mijn zoon erdoorheen te helpen. Waar mijn trigger vooral ligt, en dat werd tijdens het ziekenhuisverblijf ook weer behoorlijk duidelijk,  is in de aanname dat bepaalde klachten niet op te lossen zijn.

Ik voerde een gesprek met de behandelend kinderarts over alternatieve/complementaire zorg. Zorg waar ik zo achter sta, omdat met deze zorg echt goed gekeken wordt naar alle aspecten die te maken hebben met de klacht. Hij gaf me echter een voorbeeld waar mijn mond van openviel. Hij vertelde wanneer hij kinderen trof met eczeem, hij zo met ze te doen had…want het was niet te genezen. Euh….pardon? Ik vertelde hem mijn visie: je lichaam wil hoe dan ook een mogelijkheid om dingen te uiten. Wil je je emoties niet voelen of kun je dat niet? Dan zal je lichaam een reactie gaan geven, bijvoorbeeld eczeem. Je lichaam uit zich dan op die manier, hetgeen wat vast zit moet er letterlijk uit. De arts luisterde geduldig naar mijn verhaal en wie weet: staat hij nu iets meer open voor een andere manier van benaderen.

Vervolgens had ik een mooi gesprek met een lieve verpleegster. Zij wist me te vertellen dat ze al bezig zijn met kleuren, geuren en dergelijke voor de kinderen en daar zulke mooie resultaten mee zien. Wat heerlijk om dit te horen, er lijkt werkelijk iets te veranderen in ziekenhuisland :-).

Als klap op de vuurpijl…tijdens het laatste gesprek met een van de kinderartsen voor zoon naar huis mocht, werd mij een consult geboden met een waarnemend kinderarts die zich enorm inzet voor alternatieve zorg binnen het ziekenhuis. Yes! En de arts wist me ook nog te vertellen: ‘We leren zoveel van haar!’

Nou, daar word ik nou zo blij van! Er lijkt werkelijk een verandering te zijn ingezet…de samenwerking wordt meer gezocht,  men gaat van elkaar leren.  Met een insteek van beide werelden, kun je het meest betekenen voor een patiënt/cliënt. Waarbij voor mij dan toch wel geldt:  80% complementair en 20% westerse geneeswijze :-). Bij de kern aanpakken die klachten…kijken naar de persoon als geheel, naar de emoties en ook aspecten als voeding meenemen in het consult. Dan komen we een heel eind zonder medicatie :-).