Gezien worden, zichtbaar zijn. Da’s toch een themaatje voor me. Mijn hele jeugd heb ik geprobeerd om mijn ware zelf met al mijn gevoelens en karaktertrekken, onzichtbaar te maken. Ik heb me voornamelijk gericht op de anderen…sociaal wenselijk gedrag. Ik voegde me precies zoals ik dacht dat dit van mij werd verwacht. Was daardoor een lief, rustig meisje waar nooit iets mee was. Dacht men.

Want ik had ondertussen wel heel veel buikpijn, lag soms rollend van de pijn op de grond. En ook ontwikkelde ik eczeem en hooikoorts. Geen idee toen dat daar iets achter kon zitten….namelijk geblokkeerde emoties! Maar die emoties, die diepe emoties die zo graag gezien wilden worden, die negeerde ik. Niet wenselijk om die te voelen, te ingewikkeld, ik word niet begrepen, dat moet ik toen gedacht hebben. En ja…dan kun je ziek worden.

In de loop der jaren heb ik het aangedurfd om meer zichtbaar te worden: zichtbaar als partner van Agus, zichtbaar als moeder (da’s een makkelijke overigens :-)) en uiteindelijk zichtbaar als degene die ik werkelijk ben: een hooggevoelig persoon met een boodschap: ik zet me in voor jonge (maar ook oudere of zelf volwassen) kinderen die het net als ik moeilijk vinden om te voelen en zich te conformeren aan onze snelle maatschappij. En daardoor klachten ontwikkelen. Kinderen (met name hele jonge kinderen) kunnen vaak niet goed aangeven wat er speelt. Via mijn intuïtie en testmethodes kan ik snel achterhalen wat het kind daadwerkelijk dwars zit en hoe het geholpen zou kunnen worden.

De kracht van zichtbaar zijn zit in mijn optiek in het belang om je leven te mogen en kunnen leven zoals dat bedoeld is. Jezelf niet wegcijferen voor de lieve vrede, mooie eigenschappen niet laten zien omdat je voelt dat anderen het raar vinden.

Onderzoek eens of jij voor jezelf, met alles wat bij jou hoort, voldoende zichtbaar bent. Welke dingen durf jij van jezelf (nog) niet te laten zien? En waarom is dat zo? Is er iemand in je leven (geweest) die jou heeft verteld dat je niet goed genoeg was? Ik ben benieuwd naar jouw verhaal!

Afgelopen week kwam mijn dochter thuis en vertelde dat ze bij de schoolarts was geweest. De arts had gevraagd met welke reden zij de vaccinatie voor 9-jarigen niet ontvangen had. Waren we dat misschien vergeten of was een bewuste keuze? De arts gaf haar maar snel een folder mee over de vaccinaties, om te geven aan papa en mama. Voor ons was het echter een zeer bewuste keuze.

Vaccinaties…Wereldwijd is het officiële beleid dat onze kinderen vaccins nodig hebben om gezond te blijven. We vaccineren ongeveer sinds de jaren 50. De afgelopen jaren is er (gelukkig) steeds meer informatie gekomen over deze vaccinaties, wat er bijvoorbeeld in zit. Op internet staan complete lijsten met gevaarlijke stoffen die in vaccinaties voorkomen. Sommige bijwerkingen zo heftig dat je computer liefst weer snel afsluit.

Wanneer je navraag doet bij bijvoorbeeld een consultatiebureau over de vaccins, of je bezorgdheid uitspreekt, wordt er als antwoord gegeven: ‘’Het’ zijn maar hele kleine hoeveelheden en ‘het’ is heel goed onderzocht”.

Laat ik voorop stellen dat alle drie mijn kinderen gevaccineerd zijn. Echter…de kennis die ik nu heb over vaccinaties hebben er wel voor gezorgd dat mijn dochter na haar vierde jaar geen prikken meer heeft gehad. Mijn oudste zoon niet meer sinds zijn derde jaar. En bij mijn jongste zoon werd ik nog voorzichtiger: hij startte met de prikken na 6 maanden en niet na 11 weken al. En ook hij heeft niet alle geadviseerde vaccins gekregen.

Ik heb ooit gelezen dat kinderen in Afrika slechts 1 vaccinatie ontvangen, dat schijnt voldoende te zijn. Wat doen wij in Nederland? We geven er nog een aantal bij, ‘voor de zekerheid’. En laten we niet vergeten dat we dit ook doen om de farmaceutische industrie er flink aan te laten verdienen.

Wat veel mensen niet weten is dat vaccinaties ook minder voor de hand liggende bijwerkingen kunnen hebben: chronisch verkouden worden bijvoorbeeld, of concentratieproblemen op school krijgen (+ de labeltjes die daar weer aanhangen, maar da’s een volgend artikel).

In mijn praktijk probeer ik ouders zich ervan bewust te maken dat vaccinaties nooit verplicht zijn, het is goed om je goed te informeren over wat ze doen, wat er in zit. Kijk goed hoe je kind reageert op een eventuele vaccinatie. Wanneer ik kinderen behandel, test ik in de meeste gevallen ook uit of er vaccinatieschade is bij een kind. Indien dit zo is, dan kan dit worden ontstoord via homeopathische korrels (verkrijgbaar in mijn praktijk). Op deze manier worden alle schadelijke werkingen uit het systeem van het kind gehaald en dat is wat ik belangrijk vind.